Skip to main content
Climate Action

Monitorowanie, zgłaszanie i weryfikacja poziomów emisji w systemie EU ETS

14 lipca 2021 r. Komisja Europejska przyjęła szereg wniosków ustawodawczych, w których określa, w jaki sposób zamierza osiągnąć neutralność klimatyczną w UE do 2050 r., w tym cel pośredni zakładający redukcję emisji gazów cieplarnianych netto o co najmniej 55 proc. do 2030 r. W pakiecie zaproponowano przegląd różnych aktów prawnych UE w dziedzinie klimatu, między innymi dotyczących unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego oraz przepisów dotyczących transportu i użytkowania gruntów. W pakiecie określono realistyczne metody, za pomocą których Komisji zamierza osiągnąć cele klimatyczne UE wyznaczone w ramach Europejskiego Zielonego Ładu.

Aby unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) mógł działać skutecznie, monitorowanie i zgłaszanie poziomów emisji gazów cieplarnianych musi przebiegać rzetelnie, przejrzyście i spójnie.

j0185109_bis.jpg

Roczny cykl weryfikacji zgodności

Coroczna procedura monitorowania, zgłaszania i weryfikacji poziomów emisji, wraz z wszystkimi powiązanymi procesami, jest znana pod nazwą cyklu weryfikacji zgodności systemu ETS.

Operatorzy instalacji przemysłowych i linii lotniczych objęci systemem EU ETS muszą posiadać zatwierdzony plan monitorowania i zgłaszania rocznych poziomów emisji. Plan ten jest również częścią pozwolenia na eksploatację wymaganego w przypadku instalacji przemysłowych.

Co roku operatorzy muszą przedkładać sprawozdania na temat wielkości emisji. Dane dotyczące konkretnego roku muszą zostać sprawdzone przez akredytowanego weryfikatora do 31 marca następnego roku. Po weryfikacji operatorzy mają obowiązek umorzyć równoważną liczbę uprawnień do 30 kwietnia tego roku.

Zasady dotyczące cyklu weryfikacji zgodności określono w dwóch rozporządzeniach:

Doradztwo i wsparcie

W ramach wspierania efektywnego funkcjonowania administracji i ujednoliconego podejścia w krajach uczestniczących w systemie ETS Komisja Europejska udostępnia wzory stanowiące podstawę:

  • planów monitorowania
  • rocznych raportów na temat wielkości emisji (w tym raportów dotyczących tonokilometrów, sporządzanych przez operatorów statków powietrznych)
  • sprawozdań z weryfikacji
  • sprawozdań dotyczących udoskonaleń.

Ponadto publikowane są wytyczne, przykłady i inne narzędzia, aby ułatwić prawidłowe zrozumienie wymogów rozporządzeń, a także promować bardziej zharmonizowane i opłacalne stosowanie ich we wszystkich państwach objętych systemem EU ETS.

W zakładce Dokumenty (poniżej) można znaleźć więcej informacji, w tym przewodniki zawierające podsumowanie głównych wymogów oraz odpowiednie wytyczne, wzory, przykłady i narzędzia w odniesieniu do każdego obowiązku wypełnianego w ramach systemu EU ETS.

Dodatkowe narzędzia dla operatorów statków powietrznych

Z myślą o operatorach statków powietrznych opracowano dodatkowe narzędzia i wytyczne.

Małe podmioty uczestniczące w systemie (poniżej 25 tys. ton dwutlenku węgla rocznie) mogą:

Komisja opublikowała również:

  • wytyczne dla organów krajowych w sprawie szczegółowej interpretacji rodzajów działalności lotniczej, które są objęte zakresem EU ETS
  • wytyczne dla weryfikatorów zawierające omówienie niektórych zagadnień specyficznych dla lotnictwa, w tym zwłaszcza raporty małych operatorów statków powietrznych wykonujących przewozy niezarobkowe i korzystających z narzędzia Eurocontrol przeznaczonego dla małych podmiotów uczestniczących w systemie.

Kary za przekroczenie dopuszczalnego poziomu emisji

Operatorzy objęci unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (ETS) muszą co roku umarzać określoną liczbę uprawnień odpowiadającą ich emisjom w poprzednim roku. Za każdą tonę emisji, w odniesieniu do której nie umorzono uprawnień w odpowiednim czasie, nakładana jest kara w wysokości 100 euro. Kara naliczana jest niezależnie od kosztu umorzenia należnych uprawnień. Nazwy ukaranych podmiotów są podawane do wiadomości publicznej.

Od 2012 r. kara w wysokości 100 euro za tonę emisji dwutlenku węgla lub równoważną ilość dwutlenku azotu bądź perfluorowęglowodoru (gazy cieplarniane, których emisję reguluje EU ETS), wzrasta co roku zgodnie z europejskim wskaźnikiem cen konsumpcyjnych na podstawie art. 16 ust. 4 dyrektywy EU ETS. Odniesienie do europejskiego wskaźnika cen konsumpcyjnych należy rozumieć jako odniesienie do unijnego wskaźnika cen konsumpcyjnych (CPI), zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych (HICP) Unii Europejskiej lub do CPI/HICP w strefie euro.

Wskaźnikiem stosowanym do obliczania wzrostu cen konsumpcyjnych od 2012 r., zgodnie z którym kształtuje się kara w wysokości 100 euro za niezgodność z EU ETS, jest HICP (w szczególności europejski wskaźnik cen konsumpcyjnych – EICP).

Aby obliczyć, o ile wzrasta kara, można wykorzystać aktualizację kumulacyjną lub roczną. Dyrektywa EU ETS wyklucza karę poniżej 100 euro, jeżeli zmiana HICP od 2012 r. polegałaby na jego spadku.

Można korzystać z HICP opublikowanego w bazie danych EurostatuHICP (2005 = 100) – dane roczne (średni wskaźnik i tempo zmian) (prc_hicp_aind).

Documentation

Legal framework

Regulations

Quick Guides (to relevant responsibilities and supporting documents)

Monitoring and Reporting Regulation (MRR): Guidance and templates

Accreditation and Verification Regulation (AVR): Guidance and templates

Joint MRR and AVR Guidance

Frequently Asked Questions about MRR and AVR

Training documents

Data exchange formats

Compliance

Article 21 Reporting by Member States

Further tools for aviation operators

Monitoring and reporting guidelines

Verification guidance for aviation

Small emitters' tool

Guidance documents developed by Member States

Example monitoring plans

Interpretation of aviation activities